Waar om te begin?

Die sorgelose jare op skool in die Jacarandastad was uitmuntend. Ná skool het ek vir twee jaar diensplig in die Lugmag gedoen – karakterbou en lewensoriëntering op sy beste. “Join the SAAF and see the world” was beslis waar gedurende my tyd daar. Ek het menige waardevolle lewenslesse geleer wat my altyd sal bybly.

Ek was gelukkig om ’n beurs van Gold Fields te ontvang om as mynbou-ingenieur opleiding te verkry. Ná kwalifikasie het ek met die Roos van my Drome in die huwelik getree. My vrou Inge en ek is die trotse ouers van vier uiters suksesvolle kinders.

Na 35 jaar van swoeg, sweet en sukses het ek as senior mynboukonsultant by dieselfde groep afgetree. Die werk het my die geleentheid gebied om die VSA, Europa, Afrika en Australië te besoek, baie interessante en kundige mense te ontmoet, en kosbare herinneringe te bou.

Ek het daarna nog ’n rukkie internasionale konsultasie en mynbouontwerp gedoen, en uiteindelik formeel op 56 afgetree.

My tydverdrywe oor die jare het gewissel van valskerms spring op 3 000 meter tot werk 4 000 meter ondergronds; branderplankry, swem, modelvliegtuie, die versameling en restourasie van Corvettes, houtwerk, en die versameling van militaria. Elke dag bring nog steeds groot plesier.

Tans woon ek lekker lui aan die pragtige Suidkus van KwaZulu-Natal, en in hierdie idilliese klimaat dien ek as Minister van Kragopwekking en Watervoorsiening by my “Ouetehuis”.

Ek is mal oor sport en mis nie ’n Formule Een-wedren, krieketwedstryd of rugbystryd nie – steeds ’n trotse Blou Bulle-ondersteuner. Ek is ook ’n ywerige “Beer and Biltong Zerströrer” tydens wedstryde.

So ja, makkers, ná die eerste 50 suksesvolle jare sedert “ma se triek”, wens ek al my Parkies-vriende nog baie gelukkige en gesonde jare toe.

Vriendelike groete,
Inge, Casper en al die Wena’s.